Obie dotychczasowe wojny światowe rozładowywały narastające napięcia, których początki można dopatrzeć się tysiąc lat wcześniej, kiedy to Karol Wielki podporządkował sobie plemiona saskie, które zamieszkiwały tereny należące obecnie do Niemiec, i utworzył Imperium Karolińskie Franków, które później rozpadło się na Francję i Saksonię. Po Saksończykach świat niemiecki wykształcił święte cesarstwo rzymskie, potem Prusy aż wreszcie cesarstwo niemieckie, z których każde toczyło pograniczne wojny z Francją, z których najbardziej krwawa, druga wojna światowa, spowodowała tak duże zniszczenia po obu stronach, iż skłoniła je do zaniechania odwoływania się do rozwiązań siłowych na rzecz rozstrzygania sporów na drodze porozumień.

Pierwszą wojnę światową wywołało regionalne, drobne wydarzenie, zamach na arcyksięcia Franciszka Ferdynanda, dokonany przez serbskiego patriotę, co uruchomiło sojusz świata zdominowanego przez państwa niemieckojęzyczne, Austrię i Prusy, przeciw Wielkiej Brytanii, Francji i Rosji. Tak jak dwie wojny światowe wywołał w Europie drobny incydent, tak samo przyczyną dla światowego starcia mogą okazać się narastające napięcia wynikające z walki o wpływy na Bliskim Wschodzie. Continue reading →

Przez cały rok zespół Gefiry przyglądał się wydarzeniom na świecie. Państwa BRICS, nie wypełniły pokładanych w nich nadziei, Stany Zjednoczone wyczerpują znamiona mocarstwa chylącego się ku upadkowi, zaś Unia Europejska nie zdołała wysunąć się na czoło światowej polityki. Globalna gospodarka nie jest w stanie funkcjonować bez zdecydowanej interwencji banków centralnych. Continue reading →

Naszemu reporterowi udało się nagrać dyskusję między Panią Kanclerz ds. Wszelakich Uchodźców i profesorem, który nie poddaje się próbom zaszufladkowania go przez polityków i media establishmentu. Poniżej publikujemy jedynie najciekawszy fragment ich rozmowy.
(…)

Angela Merkel: Jeśli edukacja i integracja staną się dostępne, to ludzie, np. z Syrii, którzy znaleźli u nas schronienie, wynagrodzą to naszemu krajowi.

Thilo Sarrazin: Wręcz przeciwnie: w istocie rzeczy problem edukacji w Niemczech, to właściwie problem islamskich emigrantów. To właśnie oni, jako jedyni spośród emigrantów, mają w większości problemy językowe i jednocześnie stanowią istotną część nizin społecznych w Niemczech, która żyje z zasiłków, a ich dzieci mają największe problemy w procesie edukacyjnym.Pośród wszystkich innych emigrantów to właśnie ta grupa odpowiada za 70 do 80% wszystkich problemów związanych z edukacją, rynkiem pracy, świadczeniami socjalnymi i przestępczością.

Merkel: Zapewniam Pana, pokonamy trudności, jeśli w pewnych obszarach będziemy bardziej elastyczni i odejdziemy od ogólnie przyjętych surowych wymagań, żeby chociażby wystarczyło nauczycieli niemieckiego dla uciekinierów. Musimy zacząć troszeczkę improwizować, zatrudnijmy może emerytowanych nauczycieli i pedagogów, albo studentów. Continue reading →

Sektor bankowy to najlepsza ilustracja porażki współczesnego liberalizmu. Od 2007 liberalny świat ratował banki z opresji za pomocą pieniędzy podatników, zapewniając zyski udziałowcom. Adam Smith powiedziałby, by nie przeszkadzać działać rynkowi, tzn. by pozwolić rynkowi rozprawić się z niewydolnymi bankami. Współcześni liberałowie powiadają, że niewydolność należy podtrzymywać, tzn. należy pozwalać na to, upadające banki jak pasożyty pochłaniały wypracowane przez ludzi bogactwo.

Szczytem absurdu jest to, że dofinansowania banków lansowane się nierzadko przez rządy lewicowe. Tak, przez te same, które twierdzą, że dążą do transferu bogactwa od zamożnych na biednych, zaprzeczają temu własnymi czynami. Wraz z upadkiem Związku Radzieckiego planowanie centralne gospodarką poniosło ostateczną klęskę, toteż socjaliści zmuszeni zostali do poszukania sobie innego modelu ekonomicznego: przerzucili swoją uwagę na tak zwaną trzecią drogę, którą lansowali Tony Blair and Bill Clinton. Mantrą dnia stało się hasło, że walkę klas ma zastąpić globalizacja i mechanizmy finansowe. Finansowe wspieranie upadających banków dopełnia zdradę wobec klasy robotniczej. A ponieważ na nic zdało się poleganie na mechanizmach finansowych, klasy rządzące usilnie starają się o to tylko, by nie zbankrutowało całe kasyno. Nie ma końca tej hipokryzji: kiedy ludzie pracy proszą rząd o interwencję przeciw globalizacji, „nowa lewica” reaguje kpiną pod adresem zwykłego obywatela, ale kiedy świat finansjery zabiega o pomoc, wówczas interwencja rządu jest „konieczna”. Continue reading →

W 1927 Julien Benda piętnował jako „zdradę intelektualistów” to, co było wtedy nadmierną pogonią za realizacją interesów narodowych kosztem wartości uniwersalnych. Dziewięćdziesiąt lat później sytuacja się odwróciła. Intelektualiści Zachodu przylgnęli do nowej religii, jaką jest globalizacja i całkowicie porzucili własne wspólnoty narodowe. Nie obchodzi ich, czy cierpi na tym klasa robotnicza, czy kurczy się klasa średnia, ponieważ ważne jest tylko to, by globalizacja przynosiła „globalny wzrost gospodarczy” i cały świat będzie się miał lepiej. Gdy natomiast zachodni intelektualiści przegrywają zakłady w globalnym kasynie finansowym a całe kasyno bankrutuje, wtedy oczekuje się, że to właśnie przeciętny obywatel Zachodu własnym kosztem „ocali świat”. Podnosi się krzyk oburzenia, gdy Donald Trump chce chronić rodzimy przemysł zamiast „ratować świat” przed klimatycznymi zmianami. Ludziom z Zachodu nie podobają się islamistyczne ataki terrorystyczne? To źle o nich świadczy: inwestycje ze strony państw Zatoki Perskiej, Arabii Saudyjskiej i Kataru, które sponsorują wahabizm czy braterstwo muzułmańskie, są ważniejsze niż życie poszczególnych obywateli zachodnich państw. Priorytetem staje się umożliwianie państwom z Zatoki Perskiej budowanie meczetów i ośrodków kultury i dbałość o to, by muzułmanie nie spotykali się z ubliżaniem, jeśli któryś z nich dopuści się zbrodni w którymś z zachodnich krajów. To klasy niższe Zachodu powinny wziąć na siebie wszystkie problemy wynikające z globalizacji, zaś ewentualne utyskiwanie poczytywane jest za przejaw ciemnoty i wstecznictwa, które świadczą o tym, że wyrażający takie odczucia ludzie nie umieją docenić wspaniałości uniwersalizmu. Continue reading →

Unia Europejska musi w końcu zrozumieć, że idealizm potęguje tylko ludzkie cierpienie i zagraża bezpieczeństwu wszystkich stron konfliktu. Alternatywą jest realizm, który nakłania do kierowania się własnym interesem zamiast moralnością. Tak prowadzona polityka zagraniczna ma jednak w istocie cel wysoce moralny: pokój i stabilność. Państwa UE w czasie wojny domowej w Syrii popełniły wiele błędów, które spowodowały spadek jej prestiżu, wpływów i bezpieczeństwa. Realistycznie patrząc, należy poważnie rozpatrzyć, która strona powinna być wspierana i pamiętać, że silniejsi osiągają swe cele, a słabsi ustępują.

Realiści nie stronią od odważnych propozycji i sugestii w zakresie polityki zagranicznej. W 2012 roku Kenneth Waltz argumentował, że Iran powinien mieć dostęp do broni nuklearnej.Trzy lata później Stephen Walt wskazywał, że w przypadku zwycięstwa ISIS w Syrii, społeczność międzynarodowa powinna nauczyć się żyć z jej potencjalnym nowym członkiem.Obecnie zaś słychać wśród realistów głosy, że błędem były próby obalenia porządku ustanowionego przez al-Assada.Przykłady te wynikają ze specyficznego spojrzenia na rolę moralności w stosunkach międzynarodowych. Continue reading →

Demograficzne zmiany stają się wyraźnie widoczne dopiero po 50 latach. Tak też było ze skutkami spadku dzietności, który zaczął się w latach sześćdziesiątych. Cerber, nasz symulator do modelowania populacji, pokazuje z naukową dokładnością, że zaczął się proces wymiany europejskiej ludności i za 50 lat stanie się on widoczny dla wszystkich a także nieodwracalny.

Od lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, zachodnie społeczeństwa przestały się na tyle rozmnażać, by zapewnić wzrost własnych społeczności. Dzietność (tj. przeciętna liczba dzieci przypadająca na kobietę) wynosi dużo poniżej 2.1, czyli poziomu zastępowania pokoleń. Społeczność o wyższej dzietności rozrasta się, zaś o niższej – kurczy. W społeczeństwach zachodnich (a także w japońskim) nastąpi demograficzna implozja, która pojawi się za 40 lat od chwili, gdy zaczęła spadać dzietność. Ta demograficzna zima, jak to zjawisko jest często nazywane, będzie miał znacznie większy wpływ na świat niż zmiany klimatyczne, toteż politycy i inwestorzy powinni mieć to na uwadze. Continue reading →