In de Verenigde Staten zijn de tarieven voor Chinese elektrische voertuigen 100%. Nu is het de beurt aan de Europese Unie om in de Amerikaanse voetsporen te treden. De EU staat op het punt om 45% belasting te heffen op Chinese elektrische voertuigen, wat een paar ongemakkelijke opmerkingen oproept. Eén. Waar is de ideologie van de vrije markteconomie gebleven? Je zou kunnen denken dat het Westen draait om concurrentie op de markt. De fabrikant van goederen of dienstverlener die betere en goedkopere producten kan verkopen, wint de markt. Het blijkt dat deze regel alleen bindend is zolang de markt gedomineerd wordt door “ons”, niet door “hen”. Twee. Natuurlijk schenden noch de Verenigde Staten noch de Europese Unie hun eigen principes van vrije marktconcurrentie! Verre van dat! Wat ze op dit moment doen is dat ze ongezonde concurrentie bestrijden. Begrepen? Je kent het gebruikelijke verhaal dat door de commissarissen wordt gesponnen: de tarieven worden alleen opgelegd omdat de Chinezen hun fabrikanten steunen terwijl wij dat niet doen. Hoe kan iemand deze bewering bewijzen of ontkrachten? Hoe kan iemand weten of de Chinezen hun fabrikanten steunen terwijl Europa dat niet doet? Het argument lijkt op dat over het monddood maken of onderdrukken van vrije meningsuiting in sociale media en elders. Het is niet zo dat de Europese Unie censuur invoert; de EU bestrijdt eerder desinformatie en desinformatie.
Drie. De EU-commissarissen, die geobsedeerd zijn door een groene – kringloop – duurzame economie, willen zo snel mogelijk alleen nog voertuigen op de weg zien die worden aangedreven door elektriciteit. Nu is het zo dat “in China gebouwde elektrische auto’s zijn gestegen van 3,9% van de EV-markt in 2020 naar 25% in september 2023” (AP), wat betekent dat het groene beleid van de EU economisch gezien een averechtse uitwerking heeft gehad. Waarschijnlijk koesterden de EU-commissarissen ooit de hoop dat Europese elektrische voertuigen niet alleen de Europese markt zouden domineren, maar ook markten buiten het oude continent. De Amerikanen moeten hetzelfde gedacht hebben. Wat een bittere teleurstelling! Vier. Als het waar is dat Chinese EV’s door de overheid gesubsidieerd worden, waarom kan de Europese Unie haar eigen EV-fabrikanten dan niet subsidiëren? Is het omdat Brussel alle beschikbare middelen heeft gesluisd naar sabeltirades in Oekraïne en de miljoenen geïmporteerde vreemdelingen?
Vijf. Het blijkt ook dat tarieven uiteindelijk goed zijn voor bepaalde economieën. Waarom zijn ze dan afgeschaft tussen Europese landen – EU-leden? Als een superstaat als de EU de tarieven nodig heeft – meer nog, als een economische supermacht als de Verenigde Staten de tarieven nodig heeft – waarom zou een kleine economie als die van Hongarije of Portugal, Finland of Kroatië ze dan afschaffen? Het klopt gewoon niet. Het blijkt dat noch Hongarije noch Portugal, noch Finland noch Kroatië bang zijn voor economische concurrentie van reuzen als Duitsland of Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk of Italië, maar dat het totaal van deze vier landen samen met hun vele afhankelijkheden doodsbang is als het gaat om Chinese concurrentie. Hm…
Zes. De EU-commissarissen dromen ervan om de hele planeet te redden van armoede, discriminatie en ecologische rampspoed en daarom importeren ze miljoenen niet-Europeanen en de-industrialiseren ze hun landen. Waarom willen de EU-commissarissen de miljard Chinezen dan niet helpen door hun producten te kopen en waarom willen de EU-commissarissen het proces van overgang naar een groene economie niet versnellen met behulp van China’s EV’s? Dit zijn toch de twee nobelste doelen van de managers van de wereld! Een rare gedachte komt bij me op: is winst nog steeds belangrijker dan al die blabla over het helpen van mensen in de derde wereld en het redden van de planeet?
Zoals gewoonlijk trappen de westerse managers van de wereld in hun eigen val en zeggen ze in één adem wederzijds uitsluitende of tegenstrijdige dingen. Dat is niet ongewoon. Een oplettende waarnemer heeft tijd genoeg gehad om eraan te wennen, terwijl blinde aanhangers van de EU deze inconsistenties niet zullen opmerken en, als ze ze opmerken, ze nooit tegen hun geliefde EU zullen gebruiken.
