FRANKRIJK, U, de oudste dochter van de kerk; Frankrijk, u, de zelfhaatende revolutionaire boze geest; u hebt zojuist aangeroepen wat u beweert niet te geloven; u hebt de handschoen neergelegd en u zult het laten opnemen. Ja, je gelooft hartstochtelijk in wat je verwerpt, in wat je bespot, of anders zou je jezelf niet lastig vallen met de afwijzing, met de spot in de eerste plaats. Men bestrijdt de Kerstman niet omdat men niet in zijn bestaan gelooft. Men bestrijdt wat men gelooft dat bestaat. Hoe meer gepassioneerd de strijd is, hoe sterker het bewijs dat de strijder een vurige gelovige is. FRANKRIJK, U heeft een verklaring afgelegd. Wacht maar af.
Het hele internet weergalmt met de beelden van de opening van de Olympische Spelen van 2024 in Parijs. De kijkers waren enorm walgelijk. De zogenaamde drag queens en body-positieve mensen (Lees: zo zwaarlijvig dat ze misvormd zijn) die nu iets doen wat niemand weet, nu de fakkel doorgeven, nu hun lelijke kleding blootleggen; een beeld van een onthoofde Marie Antoinette verergerd door een quasi-vrouw met een overvloedige baard; en dan het “glazuur” op de taart: een scène bestaande uit travestieten die het Laatste Avondmaal bespotten, Jezus Christus en zijn apostelen bespotten.
Maak er geen grapjes over. Dit alles werd met opzet gedaan. Misschien hadden de organisatoren niet zo ‘ n heftige reactie verwacht, maar ze hadden het zeker maandenlang gepland en wilden Christenen en het christendom beledigen. Dat is niets nieuws, niets dat ons echt verrast. Het Westen is ontaard en heeft lang afstand gedaan van zijn identiteit. In plaats daarvan zijn de westerse elites begonnen de natuur (terugkeer naar het heidendom) en mensen van kleur te aanbidden, samen met personen met abnormale seksuele driften. Dat is alles wat er is. De westerse beschaving bevindt zich in haar laatste stadium, in haar doodsstrijd. Niets, laten we het nog eens zeggen, niets kan het proces terugdraaien. Het is een hellend vlak. De gebeurtenis waar we het over hebben is in zijn satanische geest noch de eerste, noch zal het de laatste zijn. Herinneren:
– de openingsceremonie van de Olympische Spelen van Londen 2012;
– de opening van de St Gotthard Tunnel;
– de laatste (en een paar eerdere) Eurovisie Songfestival;
– de Indiase tovenaar in Davos ademt heidense geesten recht in de hoofden van enkele van de topleiders van het Westen;
– de daden van aanbidding van Pachamama in de Vaticaanse tuinen en in de Sint-Pietersbasiliek;
– het omverwerpen van monumenten voor historische figuren in het hele Westen;
– knielen voor zwarten, vooral in de Verenigde Staten, maar ook elders na de dood van de zwarte crimineel George Floyd (die snel zalig verklaard en heilig verklaard werd, zonder advocatus diaboli aanwezig in het proces);
de ontelbare no-go zones;
– de vele absurde vonnissen van de rechtbanken volgens welke verkrachtingsslachtoffers zwaardere straffen kregen dan verkrachters omdat ze de daders namen gaven;
Transgender Day of Visibility (een nationale feestdag in de Verenigde Staten, ondertekend door een nominaal katholieke president);
– openbare aanbidding beoefend door moslims in Europese steden;
– lokale en nationale overheden in handen van niet-Europeanen en niet-christenen;
– aanroeping van een Sikh-godheid bij Amerikaanse Republikeinse verkiezingsbijeenkomsten;
– explosieve groei van de zogenaamde tempels of kerken van Satan, vooral in de Verenigde Staten;
de verspreiding van heksen en hun praktijken;
– totale inactiviteit en passiviteit van de paus, die tegenover al deze en andere godslasteringen zwijgt (medeplichtig?);
– georganiseerde invoer van mensen uit de Derde Wereld naar Europa en Noord-Amerika mogelijk gemaakt door migratiepacten en vele niet-gouvernementele organisaties…
De lezer kan de lijst verlengen.
Dit zijn allemaal tekenen van de onvermijdelijke pijn van het Westen. Je zegt dat het Westen nog steeds dominant is in de wereld? U maakt bezwaar tegen deze diagnose en zegt dat de hele wereld het Westen benijdt … zijn welvaart en zijn burgerlijke vrijheden?
Leonardo da Vinci ‘ s Laatste Avondmaal nagespeeld door seksuele perverselingen met slinky bewegingen.
Heb je ooit een stervende vogel gezien door ziekte? Zo ja, dan weet je wat ik bedoel. Zo niet, lees dan verder. Een stervende vogel spreidt zijn vleugels prachtig uit tijdens de allerlaatste seconden van zijn leven en heft zijn hoofd op. Als je kijkt, krijg je de indruk dat het vleugel zal nemen, dat het de grond zal verlaten en wegvliegen, en een cirkel of twee boven zal maken. De illusie duurt maar een paar, misschien enkele seconden. Dan merk je dat de vleugels van de vogel krimpen, zijn hoofd hangend en op het allerlaatste moment kun je zweren dat je de geest – anima – ziel van de vogel het lichaam ziet verlaten. Het lichaam valt plat en blijft stil, onbeweeglijk, inactief met al zijn oh zo aantrekkelijke verenkleed dat je aandacht blijft trekken. Als je wilde, kon je het liggende lichaam oppakken en door de veren van de vogel rukken. Door dat te doen, zou je nog steeds de warmte van de vogel voelen, de warmte van zijn lichaam. En als je het ter plekke zou kunnen ontleden, zou je alle inwendige organen zien alsof ze in een bevroren frame zitten: ze zien er allemaal goed uit in het oog en toch zijn ze gestopt met functioneren. Alle mechanismen van samenwerking tussen het hart en de longen, de darmen en de lever, de maag en de milt, de hersenen en de zenuwen – dit alles lijkt intact, schitterend, zelfs ontzagwekkend als je de fijne kneepjes van het lichaam vergelijkt met die van een door de mens gemaakt apparaat, en toch, en toch, en ondanks dit alles zal dit prachtige kleine wonder niet meer bewegen. Dit prachtige kleine wonder is net begonnen te vergaan – te verrotten-te ontbinden. Op zichzelf gelaten, in de natuur, zal dit kleine wonder voedsel worden voor relatief grote, voor relatief kleine, voor relatief kleine, voor relatief kleine en onzichtbare organismen die het zullen opeten en elk deel van het kleine lijk zullen transformeren en transubstantiëren in energie of in nieuwe biologische cellen voor andere organismen.
Dat is ook het lot van beschavingen. Voordat ze sterven, zien ze er nog steeds schitterend uit, en ze kunnen nog steeds een show of twee uitvoeren. Ze kunnen hun vleugels voor de laatste keer spreiden en hun hoofd opheffen. Dan krullen ze zich echter tot een kleiner formaat, ze imploderen, ze stoppen met functioneren, ze verliezen langzaam hun warmte en beginnen andere beschavingen te voeden. Inderdaad, het Westen is al begonnen-gewillig! – om andere beschavingen te voeden. Het Westen voedt hen letterlijk door de vertegenwoordigers van de talrijke volkeren van de wereld te vestigen en door hen te kleden en te voeden; het Westen voedt andere beschavingen door hen te voorzien van anti-Westerse ideologie, door hen te leren hoe ze het Westen moeten verachten en de blanke man moeten zien als de oorzaak van al het kwaad, waaronder maar niet beperkt tot slavernij, racisme en de vernietiging van het milieu, allemaal in planetaire groottes. Het Westen is deze stervende vogel, met andere beesten die er al op parasiteren of ongeduldig wachten op het feest.
We hebben de lezer de vraag gesteld of hij een stervende vogel heeft gezien. Nu gaan we de vraag stellen of hij een vogel heeft gezien die ten prooi viel aan roofdieren, of hij een vogel heeft gezien die stierf in ondraaglijke pijn en kwelling, verscheurd door roofdieren, want dat is wat het Westen te wachten staat. Het zal niet vredig sterven, in slaap, om zo te zeggen. Het zal sterven – inderdaad sterft het al-een pijnlijke dood, verscheurd door de snavels, door de klauwen, door de klauwen, door de tanden van de vele volkeren die ofwel al in het nest/Huis van het Westen zijn of er naartoe op weg zijn. Het zal ook sterven – inderdaad sterft-van zijn kankerweefsels, kankerweefsels die metastaseren. Al met al zal het Westen een pijnlijke en vernederende dood zijn.
De artiesten die het laatste avondmaal in Parijs bespotten, visualiseerden slechts de allereerste fase van het proces dat ze allemaal gedoemd zijn te ondergaan, te proeven, te eten en te drinken – ten volle. Aangezien zij Het Laatste Avondmaal hebben uitgekozen om de spot te drijven, kunnen wij aannemen dat zij ten minste het hele evangelieverhaal dat ermee gepaard gaat, in hoofdlijnen kennen. Als ze dat niet doen, laat ze dan dit stuk lezen. Het Laatste Avondmaal werd gevolgd door Gehenna: een ondraaglijke psychologische kwelling van een man die heel goed weet dat hij zal sterven van pijn en marteling; wetende heel goed dat er geen uitweg is. Gehenna wordt op zijn beurt gevolgd door totale isolatie en het begin van psychologische en fysieke kwelling, waarvan een element is dat het slachtoffer een doornenkroon op zijn hoofd heeft geplaatst. Ja, niet-westerse roofdieren – indringers – noem maar op-gaan het Westen bespotten omdat ze in feite al moedig genoeg zijn om het op dit moment te doen. Gesel, schijnproces, beledigingen zullen allemaal worden behandeld voorafgaand aan de kruisweg die het Westen zal worden gedwongen te gaan, met alle bijbehorende angst, nood, dwang; met alle bijbehorende Vernedering, slagen in het gezicht, minachting en haat; met alle bijbehorende gebrek aan respect, spot, spot, laster. Dan zal het einde komen: het Westen zal worden genageld aan het symbool van zijn beschaving, aan het millennia oude teken waartegen is gesproken, en dan zal het Westen zijn geest opgeven…
…met dit verschil met het evangelieverhaal dat het Westen niet uit de dood zal opstaan. Ooit.
