Wysoki wskaźnik samobójstw wśród francuskiej policji pokazuje, że państwo znajduje się pod stałym atakiem

Rekordowy poziom przypadków samobójstw wśród francuskich policjantów (w zeszłym roku było ich 66),¹⁾Two French police shoot themselves dead on New Year’s Day following record 66 suicides in 2017 after officers were allowed to take their guns home due to terror threat, Mail Online 2018-01-03.środki masowego przekazu oraz politycy tłumaczyli stresem związanym z pracą, zbyt małą liczbą psychologów na szkoleniach i komisariatach, problemami rodzinnymi, a także zbyt małą ilością czasu poświęcaną na życie prywatne.²⁾French government forced to act after new wave of police suicides, The Local 2017-11-13.

Od początku tego roku zarejestrowaliśmy prawie sto incydentów, w których policja została zaatakowana (zob. interaktywną mapę).

Dwóch policjantów będących na patrolu zauważa kogoś, kto budzi ich podejrzenia. Chcą go zatrzymać, ale kiedy podchodzą, mężczyzna wyciąga japoński miecz. Pełne zaskoczenie. Przerażenie. Funkcjonariusze wzywają go do poddania się, ale mężczyzna odmawia i za chwilę ich atakuje. Jednemu z policjantów udaje się zneutralizować napastnika za pomocą gazu łzawiącego, a następnie obaj go obezwładniają.³⁾Hérault : Armé d’un katana, il attaque un policier municipal, Actu 17 2018-01-03.

Policja kontroluje kierowcę motocrossu. Niby zwykła procedura. Ale nie tym razem. Nagle funkcjonariusze zostają otoczeni przez zbiegowisko, które obrzuca ich kamieniami i butelkami. Gaz łzawiący i inne zwykłe środki obrony nie wystarczają; napastnicy kontynuują atak, raniąc kilku policjantów. Oficerowie zawdzięczają życie szybkiemu przybyciu posiłków.⁴⁾Essonne : Un policier tombe KO d’un coup de poing derrière la tête, encerclé par une dizaine d’assaillants, Actu 17 2018-05-22.

Champigny-sur-Marne, godzina 00:30. Regularny atak na komisariat przez około pięćdziesięciu(!) chuliganów, którzy rzucają koktajlami Mołotowa i podpalają samochody. Nie obeszło się bez wezwania posiłków i użycia gazu łzawiącego. Trzy osoby zostają aresztowane.⁵⁾Val-de-Marne: Le commissariat de Champigny de nouveau attaqué par une cinquantaine d’individus, Actu 17 2018-05-12.

To tylko trzy z niespełna stu podobnych wydarzeń. Obrazują one warunki, w których działa francuska policja, a także brak szacunku dla francuskiego państwa i jego przedstawicieli. Funkcjonariusze organów ścigania nie mogą czuć się bezpiecznie nawet za murami komisariatów, które stały się placówkami na terytorium “wroga”. Policjanci rozpaczliwie poruszają się między tym, co im wolno robić w samoobronie, a tym, czego nie wolno, każdego dnia narażając się na brutalne i nieoczekiwane ataki. Spychani są do granic wytrzymałości psychicznej. Gdy dochodzi do jej przekroczenia, niektórzy decydują się na zamach na własne życie. Załączona mapa pokazuje miejsca ataków na policję oraz samobójstw funkcjonariuszy.

Cóż, w Europie spętanej kaftanem bezpieczeństwa praw człowieka – czytaj praw przestępcy– policjant wystawiany jest na pośmiewisko. Ma niby pilnować przestrzegania prawa lub w razie potrzeby obezwładniać ludzi je łamiących, ale w taki sposób, aby nie przekraczać dozwolonych granic, co oznacza że funkcjonariusze narażają się na ryzyko pobicia, okaleczenia lub śmierci. Działając w stanie ciągłego zagrożenia, policjanci muszą pomyśleć dwa razy, zanim zdecydują się na użycie broni palnej, ponieważ wiedzą, że jeśli z niej skorzystają, to stają się łatwym celem dla przełożonych i sądów.

Frustracja rodzi się poprzez przedłużającą się niezdolność do osiągnięcia pożądanych celów. Rodzi ją również poczucie, że ma się cały system przeciwko sobie. Słabsze jednostki wolą odbierać sobie życie spędzane w takim poniżeniu. Wszyscy zdajemy sobie sprawę lub wyczuwamy instynktownie, jakie są rzeczywiste przyczyny samobójstw. Dlaczego ci, którzy tworzą nasze elity, próbują mydlić nam oczy? Więcej psychologów, więcej wolnego czasu, mniej stresu? Policjanci trzydzieści lub więcej lat temu nie mieli wszystkich tych udogodnień dnia dzisiejszego i doskonale wywiązali się ze swoich obowiązków bez popełnienia samobójstw.

Poza tym, jak funkcjonariusz organów ścigania, który potrzebuje psychologa, ma potem dać sobie radę w konfrontacji z zatwardziałymi bandytami? Ci łotrzy nie konsultują się z psychologami i nie mają problemu z atakowaniem i ranieniem ludzi. Francuskie elity kształcące się w tak prestiżowych instytutach jak École nationale d’administration nie są w stanie pojąć, co dzieje się wokół nich. Wysyłają siły bezpieczeństwa do Mali, próbując przywrócić prawo i porządek w znacznie większym kraju niż ich własny, podczas gdy służby we własnym państwie coraz bardziej tracą grunt pod nogami. Upadek narodu francuskiego został zapoczątkowany dawno temu i nie ma szans, aby prezydent Macron i jego ministrowie w Pałacu Elizejskim zdołali ten trend odwrócić. Gdy rozpadanie się francuska żandarmeria, to i rozpadnie się francuskie państwo.