Od pewnego czasu zespół Gefiry śledzi procesy demograficzne zachodzące w Europie, zwłaszcza w jej zachodniej części. Tym razem Gefira opublikowała raport o Szwecji, dobrze rozwiniętym, typowym zachodnim państwie członkowskim Unii Europejskiej. Raport zawiera niezależne obliczenia z wykorzystaniem oprogramowania demograficznego Cerberus 2.0. Sprawozdanie opiera się na informacjach uzyskanych z oficjalnych biur statystycznych.
Ustalenia Gefiry oparte na oficjalnych danych podawanych przez Szwedzki Urząd Statystyczny (Statistics Sweden SCB) ujawniają, co następuje:
- wskaźnik płodności rodzimych białych Szwedek jest znacznie niższy (1,6) niż ogólny wskaźnik płodności w kraju (1,9);
- szwedzki system wspierania rodzin nie jest w stanie zwiększyć liczby urodzin;
- w szybkim tempie narasta liczba dzieci o islamskim imieniu. Od 2010 roku osiągnęła ona ponad 30%, tak że obecnie noworodkom w Szwecji w około 8-10% przypadków nadaje się islamskie imiona;
- rdzenna biała ludność szwedzka będzie mniejszością w ciągu najdalej 40 lat. Z tego samego źródła wynika, że 22% noworodków ma pochodzenie migracyjne inne niż zachodnie.
W celu zrekompensowania niskiego wskaźnika urodzeń rząd prowadzi systematyczną politykę odnowy populacji. To właśnie pozwala twierdzić oficjalnym czynnikom, że w przewidywalnej przyszłości liczba ludności Szwecji będzie rosła w umiarkowanym tempie. Jednak statystycy z SCB nie mogą opierać takiego twierdzenia na podstawie danych liczbowych dotyczących narodzin ani też na podstawie globalnych trendów migracyjnych. Wykazywany wzrost pozostaje i będzie wynikiem importu wysoce płodnych kobiet z krajów o niskim i średnim indeksie rozwoju społecznego (HDI).
Przyszłość rdzennej ludności szwedzkiej jest ponura. Na podstawie oficjalnych wskaźników płodności i umieralności Cerberus 2.0, oprogramowanie do obliczeń demograficznych, określił liczbę urodzeń i zgonów dla każdej grupy wiekowej, począwszy od 1970 roku. Liczba białych Szwedów rosła do 1996 roku i od tego czasu zaczęła liniowo, mniej lub bardziej pochyło, spadać. W 2017 r. ponownie było 8 milionów rdzennych mieszkańców, a w 2060 r. pozostanie ich 6,6 miliona. Jeśli władze nie będą w stanie odwrócić tej tendencji i zwiększyć dzietności Szwedek, pod koniec wieku liczba rdzennej ludności spadnie do 5 milionów. Podczas gdy z obliczeń wynika, że obecnie mamy 8 milionów rdzennych mieszkańców, oficjalnie podaje się, że tych, których oboje rodzice narodzili się w Szwecji, jest jeszcze mniej.
Obecna populacja liczy 10 mln dlatego, że wciąż napływają imigranci. Według szwedzkiego urzędu statystycznego do końca tego stulecia kraj zamieszkiwać będzie 14 milionów, przy czym władze uważają za imigrantów jedynie przybyszów w pierwszym lub drugim pokoleniu. Wystarczy, że minie jedno pokolenie, a rozrastająca się społeczność pakistańska na przykład w Malmö będzie uważana za element przyrostu naturalnego Szwecji.
Ciekawa jest różnica między populacją, którą obliczył zespół Gefiry, a oficjalnymi danymi. Jeśli Cerberus 2.0 prognozuje 7 milionów rdzennych mieszkańców w 2050 roku, a Statistics Sweden spodziewa się 12 milionów, to różnica wynika z imigracji, bez względu na to, czy jest to pierwsze, drugie czy piąte pokolenie.
Przewidywania opracowywane przez władze szwedzkie są raczej projektem lub planem na przyszłość niż prognozą. Na podstawie zestawienia obliczeń Cerberusa 2.0 i planistów państwowych raport Gefiry przewiduje, że do 2066 roku Szwedzi będą w mniejszości, tzn. do końca tego stulecia tylko jedna trzecia ludności będzie pochodzenia szwedzkiego. Nastąpi więc prawie całkowita zmiana ludności.
Źródło: shutterstock.com
