Skuteczne leczenie uzależnione jest od właściwej diagnozy

Europa Zachodnia w wyniku trwającego od dziesięcioleci olbrzymiego napływu ludzi z Trzeciego Świata, stała się wielokulturowym społeczeństwem. Elity Starego Kontynentu usilnie dążą do zmiany jego etnicznego oblicza i wcale się z tym nie kryją.¹⁾Vizepräsident der EU-Kommission: „Monokulturelle Staaten ausradieren!“, YouTube 2016-05-04.

Jeśli mówi się nam, że różnorodność jest wspaniałą rzeczą, to można się z tym zgodzić lub nie, ale przed wydaniem osądu należy być dobrze poinformowanym. Niestety, tak się składa, że zagadnienie to wzbudza gorące emocje, co sprawia, że fakty nie są dopuszczane do dyskursu, a miejsce chłodnego rozumowania zajmują marzenia o budowaniu ziemskiego raju. Trudności dają się rozwiązywać tylko wtedy, gdy są należycie zdiagnozowane bez czego skazani jesteśmy na błąkanie się po omacku, marnowanie czasu i środków na leczenie bolączek nieodpowiednim lekarstwem; bo lekarstwo musi być nieodpowiednie, jeśli nie jest dostosowane do danej choroby.

Czy Europejczycy, którzy zdają się wierzyć, że różnorodność jest ubogaceniem, naprawdę wiedzą, co różnorodność oznacza? Aby się dowiedzieć, co ona oznacza, nie musimy nawet odwoływać się do przeprowadzania społecznych doświadczeń, gdyż zostały one już przeprowadzone w wielu miejscach na świecie i w dziejach. Stany Zjednoczone, ten wielonarodowy, wielorasowy kraj, mający za sobą długą historię integracji, asymilacji i imigracji, to jedna z lepszych lekcji poglądowych, którą należy sobie z uwagą przyswoić. Tylko wtedy będziemy w stanie podjąć decyzję, czy naprawdę chcemy podążać w tym samym kierunku.

Przestępczość to jeden z papierków lakmusowych ukazujących zdrowie danej społeczności. Narodowościowo jednolite, białe kraje mają niski wskaźnik przestępczości. Niestety, obecnie na Zachodzie nie dopuszcza się do dyskusji na temat związku przestępczości z przynależnością etniczną. W 1987 amsterdamski urzędnik zauważył publicznie, że przestępczość młodocianych Marokańczyków jest znacznie wyższa niż odsetek tej narodowości w społeczeństwie. Pojawiły się liczne żądania jego ustąpienia z powodu, jak to mówiono, rasistowskiej wypowiedzi. A jednak, dowód statystyczny jest na tyle mocny, że nie da się nad nim przejść do porządku dziennego.

W Detroit, gdzie Czarni stanowią 83% populacji zaś Biali 11%, 137 mieszkańców na każde 100 000 pada ofiarą brutalnych przestępstw; w Naperville, gdzie Czarni stanowią około 3%, podczas gdy Biali 82%, ofiarą brutalnych przestępstw padło 77 osób, tzn. wskaźnik brutalnej przestępczości jest tutaj 28 (dwadzieścia osiem) razy mniejszy. W Oakland, gdzie procentowy rozkład rasowy jest z grubsza wyrównany (Czarni 34%, Latynosi 25%, Biali 35% oraz Azjaci 17%) wskaźnik brutalnej przestępczości wynosi 683 ofiar na 100 000, tj. jest 22 razy wyższy niż w jednolicie białym Naperville. W tabeli poniżej przedstawiono współzależność wskaźnika przestępczości i składu rasowego dla kilku najbardziej bezpiecznych i niebezpiecznych miast amerykańskich.

Tabela: Wskaźnik brutalnej przestępczości na 100,000 mieszkańców

Najbardziej niebezpieczne miasta*

 

 

Najbezpieczniejsze miasta***

 

 

*Forbes 2017; **Wikipedia; ***Business Insider.

Jak widać, bezpieczeństwo wzrasta proporcjonalnie do jednorodności i stopnia nasycenia Białymi. Odwrotnie, wysoki odsetek Czarnych lub Latynosów przyczynia się do podwyższonego wskaźnika przestępczości.

Tak przedstawiają się Stany Zjednoczone, znany na całym świecie tygiel narodów, gdzie Czarni byli częścią amerykańskiego społeczeństwa od początku i mieli aż nadto czasu, by się zintegrować.

Argumenty dążące do tego, by usprawiedliwiać aspołeczne zachowanie Czarnych poprzez nieustanne obwiniane o to niewolnictwa, które zakończyło się ponad 150 lat temu tj. 6 pokoleń wstecz, nie wydają się przekonujące i nie tłumaczą wysokiego wskaźnika przestępczości u Latynosów. W Europie nie zwykliśmy wyjaśniać obecnych indywidualnych niepowodzeń za pomocą zamierzchłych aktów niesprawiedliwości. Tymczasem wielu bojowników o sprawiedliwość społeczną o wszystko obwinia rasizm po stronie Białych, twierdząc, że to właśnie Biali, zwłaszcza mężczyźni, nie pozwalają Afrykanom stać się przestrzegającymi prawo obywatelami. Są i takie głosy, które mówią, że zauważalne niepożądane zachowanie Czarnych wynika z czynników socjologicznych, w związku z czym, powiadają, jeśli włoży się jeszcze trochę więcej wysiłku w szkolnictwo i naprawę społeczeństwa, to tym samym spowoduje się zmniejszenie wskaźnika przestępczości. Jeszcze inni wskazują, że czynniki społeczne nie dają się łatwo zmieniać. Utrzymują, że zachowanie się poszczególnych grup etnicznych, różnice w wyznawanych przez nie normach i wartościach w połączeniu z dominacją Białych nie pozwalają na mobilność społeczną kolorowych.

Padają wreszcie argumenty, wysoce politycznie niepoprawne, że wysoki wskaźnik przestępczości ma biologiczne podłoże. Ci, którzy głoszą takie poglądy, ryzykują swoją karierą. James Watson, laureat Nagrody Nobla z medycyny, pozwolił sobie raz zauważyć, że Murzyni nie mają inteligencji porównywalnej z europejską, co sprawiło, że natychmiast zaczął być traktowany przez akademicki światek jak parias. Czytelników zainteresowanych takimi poglądami odsyłamy do “IQ and the Wealth of Nations” [Iloraz inteligencji a zamożność narodów] Richarda Lynna Tatu Vanhanena, “Race Differences in Intelligence: An Evolutionary Analysis” [Różnice w inteligencji między rasami: analiza ewolucyjna] Richarda Lynna, „Race, Evolution, and Behavior” [Rasa, ewolucja a zachowanie] Philippe’a Rushtona oraz “The Bell Curve” [Rozkład normalny] Charlesa Murraya i Richarda Herrnsteina. Autorzy ci mieli odwagę dobrać się do tabu, które zostało narzucone zachodniej cywilizacji i zajęli się biologicznymi różnicami między ludźmi, a ściślej związkiem między rasą a inteligencją. Stwierdzili oni, że (i) rasy ludzkie różnią się co do inteligencji, psychiki i charakteru; (ii) inteligencja, psychika i charakter są w znaczącym stopniu dziedziczne; oraz że (iii) inteligencja, psychika i charakter w połączeniu z innymi biologicznymi zmiennymi jak poziom hormonów wyjaśniają zachowanie się ludzkie w sposób na tyle regularny, że wskaźnik występowania takich zjawisk jak aspołeczne zachowanie, przedłużające się pozostawanie bez pracy, czas i częstotliwość przebywania w zakładzie karnym, pozamałżeńskie ciąże, wskaźnik rozwodów, oszczędne obchodzenie się z pieniądzem, umiejętność czekania na odroczoną gratyfikację, życie seksualne (wskaźnik przed i pozamałżeńskich związków, niechciane ciążę, choroby weneryczne), niekończenie edukacji, i wiele innych można przewidzieć na podstawie rasy.

Przypatrzmy się temu zjawisku globalnie. Do krajów z najwyższym wskaźnikiem popełnianych morderstw należą (idąc od najwyższego wskaźnika): Honduras, Salwador, Wenezuela, Lesotho, Jamajka, Belize, Południowa Afryka, Gwatemala, Bahama, Kolumbia, i Brazylia.

Źródło: Map: Here are countries with the world’s highest murder rates.²⁾Public Radio International (PRI) 2016-06-27.

Wskaźnik zabójstw (liczba na 100 000 mieszkańców w danym roku) jest najniższy (< 2,99) w białych, względnie jednorodnych europejskich krajach (Kanada, Australia i Nowa Zelandia traktowane są jako przedłużenie Europy) oraz w Chinach, Korei i Japonii, gdzie średnie IQ jest najwyższe a społeczeństwa bardziej rozwinięte. Wskaźnik zabójstw jest najwyższy (> 30) w Południowej Afryce (33), Kolumbii (28), Gwatemali (31), Wenezueli (62) i Hondurasie (75).³⁾Warto zobaczyć interaktywną mapę Murder rates by country, 2014 or latest data [w:] Map: Here are countries with the world’s highest murder rates, Public Radio International (PRI) 2016-06-27.

Ludność Hondurasu to w 90% Metysi; Metysi stanowią 65% mieszkańców Wenezueli obok 10% Czarnych; Chile, mające wskaźnik zabójstw na poziomie 3,6% (17 razy mniejszy niż w Wenezueli i 21 razy mniejszy niż w Hondurasie ) jest w 53% białe. Mieszkańcy południowej Afryki to w 79% Czarni; pozostałą część społeczeństwa stanowią Biali i Hindusi, co czyni ten kraj najbardziej różnorodnym rasowo państwem w Czarnej Afryce.

Wśród sześćdziesięciu najbardziej niebezpiecznych miast świata (miast z najwyższym wskaźnikiem przestępczości) nie ma ani jednego europejskiego, ale za to kilka amerykańskich, w których duży odsetek stanowią czarni mieszkańcy.

Źródło: wskaźnik zabójstw według państw lub terytoriów (2012 or latest year).⁴⁾United Nations Office on Drugs and Crime.

Od góry listy: Detroit 83% Czarnych, Baltimore 63% Czarnych, Saint Louis 49% Czarnych, New Orleans 60% Czarnych, Albuquerque 47% Latynosów, Chicago 33% Czarnych/29% Latynosów, Atlanta 51% Czarnych, Washington⁵⁾We wczesnych latach 90. Waszyngton nazywany był stolicą zabójstw, Washington Officials Try to Ease Crime Fear, The New York Times 2006-07-13.50% Czarnych/9% Latynosów, Milwaukee 40% Czarnych/17% Latynosów, Houston 24% Czarnych/44% Latynosów, Birmingham 73% Czarnych, Kansas City 30% Czarnych/10% Latynosów,) jedno kanadyjskie (Surrey, 31% Azjatów południowych/wszystkich widocznych(?) mniejszości 53%). Dopiero na 61. miejscu pojawia się Malmö, pierwsze europejskie miasto na liście,⁶⁾Crime Index 2017, NUMBEO.w którym “43% mieszkańców jest obcego pochodzenia, 31% urodziła się za granicą a tylko 11% w Szwecji.”⁷⁾Wikipedia, Malmö.

Obok przemocy i przestępczości, do aspołecznych cech ludzkiego zachowania należą (według dokumentu Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego opublikowanego w 1994) “(1) niezdolność do systematycznej pracy; (2) niezdolność do przestrzegania norm społecznych tj. prawa; (3) nadpobudliwość i agresja (udział w bójkach i napadach); (4) powtarzające się nieregulowanie zobowiązań finansowych; (5) niezdolność do planowania a także impulsywność; (6) brak poszanowania dla prawdy (nawykowe okłamywanie, podawanie się za kogoś innego lub oszukiwanie); (7) niedbałość o własne lub cudze bezpieczeństwo (prowadzenie pojazdu pod wpływem środków odurzających lub rozwijanie nadmiernej prędkości); (8) niezdolność do funkcjonowania w roli odpowiedzialnego rodzica; (9) niezdolność do utrzymania monogamicznego związku przez dłużej niż rok; (10) brak poczucia wyrzutów sumienia; (11) naganne zachowywanie się w dzieciństwie.”

W Stanach Zjednoczonych Czarni popełniają 12 razy więcej rozbojów niż Biali, 6 razy więcej zabójstw, 4 razy więcej napadów. W Wielkiej Brytanii czarne dzieci są albo zawieszane w prawach ucznia, albo usuwane ze szkoły za powtarzające się agresywne zachowanie 4 razy częściej niż białe; czarne nastolatki zostają się matkami 3-3,5 razy częściej niż ich białe koleżanki.

Stany Zjednoczone to historyczny poligon, na którym tworzy się zróżnicowane społeczeństwo. Od kilku dziesięcioleci współcześni inżynierowie społeczni obrali sobie za cel Europę i usilnie starają się pozbawić tutejsze narody jednorodności etnicznej i wmówić Europejczykom, że przyniesie to im ubogacenie.

W Niemczech, nawet „przed wielką migracją z roku 2015 imigranci – którzy stanowili mniej niż 10% populacji – byli sprawcami 18% gwałtów i 30% morderstw;⁸⁾Immigrant Crime Rates in Germany, The Unz Review 2016-02-19.“Uważa się, że obcy stanowią od 11 do 12 procent niemieckiego społeczeństwa, ale w każdym rodzaju przestępczości byli nadreprezentowani. Nie-Niemcy byli sprawcami 27.6% wszystkich przestępstw, z czego ubiegający się o azyl 5.7%. Dla zabójstw liczby te wynoszą 29.3%/8.2%, dla napaści na tle seksualnym 20.5%/4.8%. […] Nie-Niemcy byli sprawcami 38% rozbojów, 38% kradzieży oraz 43% kradzieży połączonej z przemocą lub brutalnością, [a także] za 40.2% włamań, 43.5% kradzieży w sklepach, i aż 75.7% kradzieży kieszonkowych lub wyrywania torebek.”⁹⁾REPORT: Migrants Committing Disproportionately High Crime In Germany While Media And Govt Focus on ‘Far Right’ Thought Crimes, Breitbart 2016-05-23.Francuscy muzułmanie to tylko 8% francuskiego społeczeństwa i aż 70% populacji więziennej.¹⁰⁾What is going wrong in France’s prisons? The Telegraph 2017-04-22.

Inżynierowie społeczni rodem z europejskiego establishmentu nie pytali Europejczyków, czy chcieliby żyć przemieszani z Trzecim Światem. Zapytał o to Nicholas Pringle. Weterani z drugiej wojny światowej zostali poproszeni o udzielenie odpowiedzi, czy są zadowoleni ze stanu, w jakim obecnie znajduje się ich kraj, i odpowiedzieli zgodnie, że nie. Dlaczego? Bo „nie mogą się pogodzić z tym, co się stało z Wielką Brytanią, za którą niegdyś walczyli. To już nie jest ich kraj. […] Na szczycie listy żalów znajduje się imigracja. ‘Ludzie zjeżdżają się tutaj, dostają wszystko, czego tylko pragną, za darmo,’ mówiono, ‘i śmieją się z nas na nasz koszt. ‘My, emeryci, ledwo wiążemy koniec z końcem. Chyba nie muszę dodawać, że gdybym mogła przeżyć życie jeszcze raz, czy walczyłabym tak jak wtedy.’

„Wielokulturowa Wielka Brytania przerasta ich i dezorientuje; czują się w niej źle, a co najgorsze, jak mówią, nikt nigdy nie liczył się z ich zdaniem. ‘Nasz kraj został oddany obcym, zaś my, pokolenie, które walczyło o wolność, zmuszeni jesteśmy sprzedawać nasze domy w zamian za opiekę; odmawia się nam pomocy medycznej, bo pierwszeństwo mają przybysze.’” Pewna wdowa powiedziała, „18 lat temu straciłam męża, ale gdy tak oglądam dzielnice Birmingham, to zastanawiam się, czy jestem jeszcze w Anglii. […] Mojemu mężowi z pewnością nie podobałoby się to.’”¹¹⁾‘This isn’t the Britain we fought for,’ say the ‘unknown warriors’ of WWI, Mail Online 2009-11-21.Nicholas Pringle przeprowadził rozmowy z najlepszymi sędziami obecnej sytuacji: z brytyjskimi weteranami, ludźmi, którzy żyli wystarczająco długo, by móc porównać życie w etnicznie jednorodnym społeczeństwie z życiem w społeczeństwie wielokulturowym. Młodsze pokolenia nie mają takiej perspektywy. Nie wiedzą, co stracili lub co zostało im skradzione.