Amerykanie z organizacji MOAS przerzucają ludzi do Europy

MOAS to skrót od Migrant Offshore Aid Station (Nawodny Ośrodek Pomocy Migrantom). To pozarządowa organizacja, mająca swoją siedzibę na Malcie, która wyznaczyła sobie zadanie patrolowania Morza Śródziemnego i ratowania ludzi, poprzez przejmowanie ich z pontonów, tratw i łodzi na pokład Phoenixa, niegdysiejszego trałowca, wyposażonego w drony dla obserwacji morza, i przewożenia ludzi z okolic libijskiego wybrzeża na Sycylię. Organizacją kierują Chris Catrambone (35) i jego żona Regina.

Chris Catrambone, urodzony w Luizjanie Amerykanin, ukończywszy studia, prowadził własną restaurację na wodzie, następnie pracował dla amerykańskiego Kongresu w Waszyngtonie, po czym zatrudnił się w firmie ubezpieczeniowej. W tym charakterze wysyłano go do najbardziej niebezpiecznych miejsc na świecie, takich jak Irak i Afganistan. Nabywszy wystarczająco dużego doświadczenia i przeżywszy w 2005 w Luizjanie huragan Katrina, rok później Chris Catrambone (25) założył Tangiers Group, przedsięwzięcie o światowym zasięgu, specjalizujące się w „świadczeniu usług ubezpieczeniowych, pomocy w nagłych wypadkach, rozpatrywaniu wniosków o odszkodowanie na miejscu zdarzenia oraz przekazywaniu informacji wywiadowczych”¹⁾Christopher Catrambone, My Story. Początkowo grupa miała swoją siedzibę w USA, z czasem, by sprawniej zawiadywać ogólnoświatową siecią, została przeniesiona do Włoch (gdzie Chris Catrambone poznał swoją przyszłą żonę) a potem na Maltę. To tu, w 2013, Chris Catrambone (32) założył MOAS, by pomagać ludności z trzeciego świata w przeprawianiu się przez morze w poszukiwaniu lepszego życia. Podobno państwo Catrambone wydali 8 milionów dolarów na ten cel, a motywacją dla tego rodzaju działalności miało być, jak podawał szef organizacji, jego własne doświadczenie z huraganem Katriną, co to znaczy stracić dach nad głową.

Ian Ruggier jest członkiem zarządu MOAS. Ów były maltański major trafił swego czasu na szpalty gazet jako autor planu mającego na celu spacyfikowanie zrewoltowanych migrantów na wyspie. Jednostkom policyjnym nakazano otoczyć tłum, a następnie wyodrębnić, otoczyć i obezwładnić przywódców rozruchów, co miało zapobiec eskalacji demonstracji. Coś jednak poszło nie tak, doszło do przepychanek, w wyniku czego organizacje pro-imigranckie podniosły krzyk, a cała sprawa trafiła na wokandę sądu.²⁾How the army got it wrong, Times of Malta.com 2005-12-19; Officer responsible for disastrous handling of protest promoted, Malta Today 2007-11-18. Po 25-letniej służbie Ian Ruggier przyjął pracę dla MOAS: ktoś, kto niegdyś zajmował się poskramianiem roszczeń imigrantów przeistoczył się w ich obrońcę: Szaweł stał się Pawłem.

A jeśli Ian Ruggier jest tylko figurantem, którego zadanie polega jedynie na tym, by migranci ratowani czy przemycani do Europy, nie znaleźli się na Malcie? Przecież jednostki MOAS stacjonują na Malcie i stamtąd wypuszczają się na morze. A gdy już pełne są uchodźców, mijają port Valetta i udają się w kierunku Włoch, by właśnie w Europie wyładować swój ludzki towar.

Robert Young Pelton jest konsultantem strategicznym MOAS³⁾Robert Young Pelton: Migrant Offshore Aid Station (MOAS) and the Syrian Refugee Crisis. a także założycielem Migrant Report.⁴⁾Migrant Report website. Posiada on także Dpx (Dangerous Places Extreme) Gear, które sprzedaje noże przeróżnego przeznaczenia⁵⁾Dpx Gear website. ludziom, którzy udają się do tych miejsc na świecie, gdzie jątrzą się konflikty zbrojne: to od nich, jakby to się nie wydawało dziwne, pozyskuje on pieniądze na działalność w ramach MOAS oraz Migrant Report. Jako niezależny dziennikarz nawiązał on swego czasu kontakt z Erickiem Princem, założycielem Blackwater, amerykańskiej prywatnej firmy świadczącej usługi wojskowe (czyli najemnicy naszych czasów) angażującej się w operacje w Afganistanie i Iraku; przypadek to, czy nie, ale Blackwater dbała o bezpieczeństwo publiczne w Luizjanie w czasie niszczącego huraganu Katrina: czyli w czasie, w którym znajdował się tam także Chris Catrambone. Robert Young Pelton poróżnił się z Erickiem Princem w sprawach finansowych.

Wróćmy jednak do Chrisa Catrambone’a. Młody człowiek, absolwent uniwersytetu, pracownik najemny, zakłada przedsiębiorstwo (Tangiers Group), które szybko rozwija działalność w ponad 50 krajach, przynoszącą tak duże zyski, że jego właściciel może spokojnie wydać kilka milionów na działalność dobroczynną pod szyldem MOAS. MOAS zatrudnia ludzi, którzy swego czasu byli zaangażowani w działalność prywatnych firm świadczących usługi wojskowe lub byli odpowiedzialni za powstrzymywanie napływu ludności przez Morze Śródziemne. Ta pozarządowa organizacja nie konkuruje z europejskimi rządami w wyławianiu uciekinierów; raczej dopełnia je w swojej działalności, w uznaniu za co jej założyciel otrzymuje nagrody.⁶⁾MOAS, young hero among those honoured on Republic Day, Malta Today 2015-12-13.

Rodzi się kilka pytań. Jak Chris Catrambone zbił taki majątek będąc jeszcze tak młodym człowiekiem na rynku produktów ubezpieczeniowych?⁷⁾“I had a net worth of $10 million before I was thirty years old. (…) I didn’t grow up with money or luxury. I built everything I have from scratch, through hard work and dedication. At some point, I started seeing myself as getting caught up in the money side of things.” Phoenix Rising. Czy jego działalność charytatywna to jedynie wyraz jego osobistych przekonań? A może służy on jakimś celom politycznym? Jego Tangers Group działała w strefach dotkniętych wojną: przypadkiem? Pracował on dla Kongresu USA w Waszyngtonie. Tak się jakoś składało, że niektórzy z jego współpracowników znajdowali się w tych samych niebezpiecznych miejscach, w których działała Grupa Tangers. Czysty przypadek?

Wydaje się, że między MOAS a maltańską flotą wojenną a także siłami zbrojnymi USA istnieje jakiś związek. MOAS kierowana jest przez oficera marynarki znanego z bezpardonowego podejścia do imigrantów; promowana jest przez biznesowego partnera z Blackwater, która to organizacja jest z kolei znana z akcji pacyfikacyjnych wobec cywilów; MOAS należy do człowieka, który zdobył fortunę przy okazji amerykańskich działań wojennych w Afganistanie, na Bliskim Wschodzie i w Północnej Afryce. Za pieniądze, które w taki czy inny sposób pochodzą z przyczyniania się do wytwarzania chaosu w Afryce i na Bliskim Wschodzie i wywołują kryzys z migrantami, przerzuca się obecnie tysiące pozbawionych dokumentów tożsamości Afrykanów na europejski kontynent, przyczyniając się do powstawania problemów we Włoszech, Francji, Grecji i Niemczech. Trudno nie zadawać sobie pytania, czy aby ludzie z organizacjo MOAS to uczciwi wybawcy, czy też spełniają misję pogłębiania destabilizacji starego kontynentu.