Ostatnia rubież Europy?

Bułgaria jest rozdarta przez 3 mocarstwa. Jedna trzecia ludności skłania się ku Unii Europejskiej, jedna trzecia najchętniej przyłączyłaby się do Rosji, a prawie 10% to wierni Erdoğanowi Turcy. Pokazują to też najnowsze wyniki wyborów w tym najbiedniejszym kraju Unii.

26.03.2017 odbyły się w Bułgarii przyspieszone wybory parlamentarne, które wygrała „proeuropejska“, konserwatywna partia GERB.¹⁾Крайни резултати от парламентарни избори 2017 г.,offnews.bg, 2017-03-27.Drugą siłą polityczną okazała się Bułgarska Partia Socjalistyczna, będącą w zasadzie następczynią Komunistycznej Partii Bułgarii i reprezentującą poglądy prorosyjskie. Partia DOST (po turecku: przyjaciel), reprezentująca w Bułgarii mniejszość turecką, otrzymała 8,44% głosów.

Bojko Borissow, lider GERB, premier od 2008 roku, obiecywał dużo przy każdych wyborach, nie zrobił jednak nic, ani przeciw wszechobecnej w kraju korupcji, ani przeciw handlarzom narkotykami i żywym towarem²⁾Schweizer Hilfe fällt bulgarischen Intrigen zum Opfer,tagesanzeiger.ch,2015-04-11., ani przeciw coraz wyższym cenom energii, gazu i wody. Ten były ochroniarz i mistrz karate o podejrzanej przeszłości zbudował swoją partię w oparciu o środki bliskiej CDU Fundacji Hansa Seidla.³⁾BBodyguard Bojko Borissow räumt auf,www.welt.de,2007-10-27.Nie dziwi zatem fakt, że musi się on kreować na polityka proeuropejskiego.

Socjaliści ze swoją przewodniczącą Ninową prowadzili w odpowiedzi na politykę rządu kampanię prorosyjską adresując ją do elektoratu rozczarowanego Unią Europejską. Podczas jednego z przedwyborczych wystąpień Ninowa powiedziała: „Demokracja zabrała nam tak wiele: zdrowie, edukację, bezpieczeństwo.“ Przeciwnikiem Unii sprzyjającym Rosji jest również obecny prezydent Bułgarii Rumen Radew. Przyjął on nawet ostatnio do swojej ekipy byłego agenta komunistycznej Bułgarskiej Służby Bezpieczeństwa Iliana Alipiewa⁴⁾Rumen Radev: Bulgarischer Präsident ernennt früheren Stasi-Agenten als Berater, The Sofia Globe, 2017-03-02.BPS wielokrotnie opowiadała się za zniesieniem sankcji unijnych wobec Rosji. Z punktu widzenia Kremla całkiem rozsądnie – według Niemieckiego Stowarzyszenia Polityki Zagranicznej (Deutsche Gesellschaft für Auswärtige Politik) Rosja kontroluje jedną czwartą gospodarki północnego sąsiada Turcji,⁵⁾Russian Economic Influence in Central and Eastern Europe, DGAP, 2017-01-26.

Imperium Osmańskie odcisnęło swoje piętno na ludności Bułgarii. Z 7,2 milionów mieszkańców kraju około 10% stanowią Turcy. Około 300.000 z nich wyemigrowało lub zostało zmuszonych do emigracji do Turcji w czasach komuny. Tych 300.000 obywateli ma podwójne obywatelstwo i prawo wyborcze w Bułgarii. Szacuje się, że w tygodniach poprzedzających wybory granicę między Turcją i Bułgarią przekroczyło około 1000 autobusów z aktywistami. Skala tej zorganizowanej przez Erdoğana akcji sprowokowała bułgarskich nacjonalistów, którzy blokowali przejścia graniczne,⁶⁾Bulgarien: Nationalisten blockieren Grenze zur Türkei, wegen Erdogans Wahlbeeinflussung, Rt.com,2017-03-22.co z kolei oczywiście wzburzyło Erdoğana.

Podobieństwo do sytuacji w Holandii aż rzuca się w oczy – szef rządu Holandii Mark Rugge blokował wjazd tureckich ministrów do swojego kraju, wskutek czego doszło do kryzysu w stosunkach z Turcją, z jedną jednakże różnicą: stosunki między Bułgarią, a Turcją są od wielu lat o wiele gorsze niż relacje Holandii, czy Niemiec z tym krajem. Bułgaria doświadczyła bowiem 500-letniej okupacji Osmanów i reaguje szczególnie alergicznie na nowego władcę znad Cieśniny Bosforskiej. Co będzie, jeśli Erdoğan urzeczywistni swoje groźby i otworzy przed emigrantami swoje granice lądowe? Czy wtedy ten wewnętrznie rozdarty, najbiedniejszy kraj Unii poradzi sobie?